Употреба средстава за везивање : процедуре и контрола покретљивости

Abstract

U ovom radu je analiziran način upotrebe sredstava za vezivanje od strane ovlašćenih službenih lica policije (OSL), s naglaskom na adekvatnosti i efikasnosti ovih metoda u situacijama kada su ispunjeni zakonski uslovi, odnosno prilikom sprečavanja napada, otpora, bekstva ili samopovređivanja. Nakon uspostavljanja kvalitetne kontrole upotrebom drugih sredstava prinude, OSL može da odabere da li će sredstva za vezivanje upotrebiti tako da ruke bude vezane ispred ili iza leđa. Pogrešna procena, uz nedovoljan i neodgovarajući nivo kontrole, može da dovede do ponavljanja iste problemske situacije ili do izazivanja novih, uprkos tome što su sredstva za vezivanje upotrebljena. Cilj ovog rada je da pomogne u definisanju procedure prilikom upotrebe sredstava za vezivanje, kako bi se ova sredstva prinude adekvatno upotrebljavala na siguran i bezbedan način i za OSL i za lice prema kome se upotrebljavaju. Odgovarajućim statističkim procedurama je utvrđena značajno manja brzina trčanja s rukama vezanim iza leđa (4,37%) u odnosu na poziciju kada su ruke vezane ispred, odnosno za 5,87% kada su ruke slobodne. Između trčanja sa slobodnim rukama i rukama vezanih ispred tela nije utvrđena statistički značajna razlika. Takođe, zaključeno je da smanjena pokretljivost vezivanjem ruku iza leđa smanjuje mogućnost manipulacije, što omogućava ostvarenje višeg nivoa kvalitetne kontrole i otežava izazivanje novih problemskih situacija.

In this paper, the method of using restraints by authorized police officers (APO) is analysed, with an emphasis on the adequacy and efficiency of these methods in situations where legal conditions are met, specifically in preventing attacks, resistance, escape, or self-injury. After establishing quality control using other means of force, the APO can choose whether to use the means of restraint so that the hands are tied in front of or behind the back. Misjudgement with an insufficient and inadequate level of control can lead to repetition of problem situations or the emergence of new problem situations, despite the usage of means of restraint. The goal of this paper is to help define the procedure for using means of restraint, so that this means of force can be used adequately, in a safe and secure manner for both the APO and the person on whom the means of restraint are used. The results showed a decrease in running speed with the hands tied behind the back compared to when the hands are tied in the front by 4.37%, and by 5.87% when the hands are free. No significant difference has been found between running speeds with hands free and with hands tied in front of the body. Reduced mobility resulting from tying the hands behind the back allows a higher quality level of control and reduces the possibility of new problem situations occurring.